Szukanie pracy.

Witajcie.
Pewnie jesteście ciekawi co się działo na mojej wczorajszej rozmowie, na którą miałam iść.
Otóż żadnej rozmowy nie było :-) Pan, z którym miałam mieć rozmowę ponoć się rozchorował i rekrutacja została na ten czas wstrzymana.
Mają się odezwać.
Całe szczęście, że zadzwonili i powiadomili a nie dowiedziałam się o tym na miejscu.
Trochę szkoda, bo przygotowałam się do tej rozmowy, a tu taki klops.

Dostałam wczoraj od jednej osoby komentarz, w którym napisane było abym nauczyła się pokory, że nie mam klasy, i że jeżeli tego nie zmienię będę tutaj siedziała i udzielała innym rad.

Chciałabym w związku z tym sprostować parę rzeczy.
Mianowicie. To nie jest poradnik tylko blog, jeżeli ktoś zada mi jakieś pytanie chętnie na nie odpowiem jak tylko będę umiała.
Tego bloga napisałam z myślą o sobie, jak i o osobach, które mają podobne odczucia czy sytuacje.
Jeżeli ktoś się z tym nie zgadza nie musi go czytać.
Bogaty nigdy nie zrozumie biednego, tak jak ten który nie miał problemu z pracami nie zrozumie tego co ma.
Druga sprawa. Pokora. Czy pokorą ma być to, że mam się godzić na każdą pracę, Za najniższą stawkę i być zadowolona, że mogę w ogóle pracować?
Nie, nie na tym życie polega. Może ktoś jest minimalistą ale nie ja.
Jestem już Na pewnym etapie w swoim życiu, trochę już pracowałam i chcę teraz czegoś więcej.
Szczerze? Nie wyobrażam sobie stać w miejscu przez kilka lat, a wiem, że są takie osoby. Takie, które pracują w jednej firmie nie wiadomo ile lat na jednym stanowisku i są wdzięczni, że w ogóle pracują.
Ale to nie moja sprawa. Jeżeli jest im tak wygodnie, cieszą się, że zarabiają tyle, że mają co do garnka włożyć, no i może raz na 2 miesiące pójdą do kina, nic nie odłożą, na wakacje nie pojadą - to super. Ale chyba nie o to w życiu chodzi.
Trzeba z niego korzystać, co to za życie kiedy nie można raz w roku pojechać na wakacje? Dla mnie wegetacja.

Klasa? Bo znam swoją wartość i nie dam się zrobić w balona? Większość pracodawców czeka na jeleni, którzy będą darmową siłą roboczą. Będą ich wykorzystywać, płacić marne grosze, a oni jeszcze będą z uśmiechem na twarzy wszystko wykonywać.

Nie po to człowiek się uczy, kształci, żeby nic z tego nie mieć.
Każdy kto zna swoją wartość nie zgodzi się na byle co.


Tak wybrzydzam oferty, bo nie chce znowu z gówna trafić do jeszcze innego.
Co zrobić skoro w koło same call centra lub szukają opiekunów klientów, sprzedawców, handlowców.

Acha... doświadczenie. Człowiek mając 30, 40, 50 lat całe życie doświadcza czegoś nowego i ciągle się uczy. 


Jeżeli ktoś się z tym nie zgadza, trudno.
Takie jest moje zdanie. A ile osób tyle zdań.
Osobiście nie zamierzam pracować całe życie w firmach bez perspektyw, i za marne grosze.

Pozdrawiam :-)